Letitia Clark (Groot-Brittannië 1987) besloot na haar opleiding Engelse literatuur aan de Edinburgh University dat koken meer haar passie was en startte ze de koksopleiding. Na gewerkt te hebben bij The Dock Kitchen, Peter’s Yard, Spring en het 1 Michelin sterrenrestaurant Ellory verhuisde ze naar Morito op Sardinië, waar ze haar (voormalig) Sardijnse partner Luca ontmoette, die ook kok was. In Bitterzoete Honing verteld Letitia over het bijzondere Sardijnse leven.
Letitia: “Waarin verschilt het eten van Sardinië dan van het eten van Italië? Sardinisch eten is een afgeleide versie van Italiaans eten: het is simpeler, rustieker en wilder. Hier, op dit vergeten eiland, ligt de nadruk nóg meer op traditie en het belang van goed eten.”
Het boek bestaat uit acht hoofdstukken: aperitivo, merenda, verdure, grano, terra, mare, dolci e bevande en la cucina sarda. In deze zin staat al 1 woord dat ik nog nooit eerder gehoord heb. Merenda zijn een soort tussendoortjes die rond 11 uur ’s ochtends of 4 uur ’s middags gegeten worden. Snacktime dus!
Voorafgaand aan elk hoofdstuk is een korte inleiding van Letitia waarom deze recepten bijzonder zijn voor haar en welke plek ze hebben binnen de Sardinische cuisine. Ook elk recept heeft een eigen inleiding met een anekdote, een herinnering of een Sardijnse geschiedenisles. De opmerking bij het recept van pecorino, walnoten en honing uit de oven van ‘voeg bij twijfel kaas toe’ is briljant. Een vrouw naar mijn hart. Recepten die voorbij komen zijn bijvoorbeeld: varkensvlees in ansjovissaus, kaki’s met rauwe ham, campari granita, venkelgratin, Giuseppes gemarineerde zalm en tiramisu met twee soorten drank.
Malloreddus
Naast dat malloreddus klinkt als een spreuk die Harry Potter kan gebruiken, is het officieel een kleine geribbelde pastasoort die liefkozend Sardinische gnocchi wordt genoemd. En met de hand worden gemaakt. Van oudsher wordt er een snuf saffraan aan toegevoegd om het deeg een mooie gele tint te geven. Deze traditie stamt nog uit de tijd dat eieren duurder waren dan saffraan op het eiland. Je hebt 2 delen semola nodig (dubbel gemalen harde tarwe griesmeel bloem dat gewoon bij de Zaanse grootgrutter verkrijgbaar is), 1 deel water, een snuf zout en een snuf saffraanpoeder.
gedroogde visseneitjes
Een typisch Sardijns ingrediënt dat veel terugkomt in Bitterzoete Honing van Letitia Clark is bottarga. Deze gedroogde harderkuit is een delicatesse op het eiland en veelvuldig gebruikt in de recepten. Letitia heeft het over een gedroogde versie en een iets sappigere versie die je nog kunt snijden. Ik kan bottarga alleen als de keiharde stukken die je alleen met een scherpe rasp te lijf kan gaan. Zelfs in Zeeland maken ze nu bottarga van Noordzee harder. Prijzig (rond de €25 per 100-150 gram), maar bijzonder als je eraan kunt komen. Helaas geeft Letitia geen alternatieven mocht je niet aan deze gedroogde visseneitjes kunnen komen.
Naast de bottarga zijn er nog meer ingrediënten die misschien moeilijker te verkrijgen zijn. Bijvoorbeeld pane carasau (een typisch brood van Sardinië), saffraanpoeder, fregola, mirto, borage en sevilla sinaasappelen.
CONCLUSIE
Pluspunten:
- Heerlijke foto’s, je krijgt gelijk zin om naar Sardinië te gaan
- Veel verschillende soorten recepten en niveau’s, van simpele snacks tot chefkok hoofdgerechten
- De persoonlijke verhalen
Minpunten:
- Niet alle ingrediënten zijn gemakkelijk verkrijgbaar en/of heel prijzig
- Het boek vind ik aan de prijzige kant voor een onbekende schrijver
Voor wie deze zomer lekker in Nederland blijft is Bitterzoete Honing van Letitia Clark een klein luikje naar Sardinië. Droom weg met in bierbeslag gefrituurde salieblaadjes naast je Campari soda naar Sardijnse omaatjes die pasta rollen aan de keukentafel.
Nederlands | Hardcover | 9789059563735 | Druk: 1 | maart 2020 | 256 pagina’s
Dit boek is beschikbaar gesteld door Fontaine Uitgevers
Klik op de link hieronder om het boek gelijk te kopen!
Elke week de nieuwste recepten/artikelen in je mailbox? Schrijf je dan via deze link in voor de wekelijkse nieuwsbrief!
Geef een reactie