Sherry heeft een beetje een slecht imago; door initiatieven zoals de Sherryweek (#sherryweek) probeert sherry zich meer en meer op te werken van jaren ’70 huisvrouwendrank naar gastronomisch inzetbaar.
Er zijn verschillende soorten sherry met elk hun eigen karakter, smaakprofiel en inzetbaarheid. Ik zal hieronder 3 varianten bespreken en daarbij ook een aantal tips geven wat je er bijvoorbeeld bij kan eten!
FINO
Een fino sherry is de droogste variant die wordt gemaakt. Fino is 100% palomino druif (net zoals bij de Manzanilla) en heeft een rijping ondergaan onder de specifieke gistlaag, de “flor”, die sherry zo karakteriseerd. Fino wordt opgeslagen en gerijpt in Amerikaans eikenhouten vaten en maakt gebruik van de traditionele solera systeem (overhevelen van sherry van vat naar vat) in de bodegas van Jerez de la Frontera en El Puerto de Santa Maria.
Fino sherry is door zijn droogheid en frisheid een perfecte aperitiefwijn; lekker met alle soorten tapas maar ook bijvoorbeeld kleine visgerechtjes, olijven, noten (amandelen) en Iberische ham.
Bij de Fino kies ik een hapje van gebakken garnalen met chorizo; simpel, veel smaak: een ideaal tapashapje!
Het recept vind je hier.
MANZANILLA
Manzanilla wordt net als de fino van 100% palomino druiven gemaakt en rijpt ook onder de florlaag. Het wordt exclusief geproduceerd in Sanlúcar de Barrameda. Het speciale microklimaat van de stad, gesitueerd aan de monding van de rivier de Guadalquivir, stimuleert de vorming van de zogeheten flor die daardoor de wijn haar unieke onderscheidende karakteristieken geeft.
Manzanilla combineert perfect met vis en schaaldieren, evenals met gezouten vis en gerijpte ham. In verband met het lage zuurgehalte, is het net zoals bij de Fino, de perfecte combinatie met salades, koude soepen en dressings.
Als hapje bij de manzanilla koos ik voor de salmorejo; een koude tomatensoep uit Cordoba die een beetje lijkt op gazpacho, maar geserveerd wordt met crispy ham en een gekookt eitje.
Het recept vind je hier.
MOSCATEL
De bekendste zoete sherry is waarschijnlijk de Pedro Ximénez (PX in de volksmond), maar er worden nog meer soorten zoete sherry’s gemaakt. Bijvoorbeeld deze moscatel, gemaakt ook van de Moscatel de Alejandria druif (minimaal 80%). Bijna al deze druiven komen uit het gebied rondom het stadje Chipiona.
Er bestaat ook een nóg zoetere moscatel: de Moscatel Pasas of Moscatel de Pasas. Deze sherry wordt gemaakt door de druiven tot maar liefst 3 weken in de zon te drogen. De ontstane rozijntjes worden dan geperst en gefermenteerd tot sherry.
Deze zoete sherry is bloemig met tonen van honing en rozijnen. Moscatel is de ideale begeleider van niet te uitgesproken zoete desserts; bijvoorbeeld een wat scherpere citroentaart, appeltaart of desserts met ijs.
Ik koos als dessert bij deze Moscatel een kersenclafoutis; het zurige van de kersen gaat heel mooi samen met de zoetheid van het clafoutisbeslag en het zoete in de Moscatel.
Het recept vind je hier.
Voor meer informatie over de Sherryweek en alle activiteiten: kijk op www.sherry.wine/nl/sherryweek
Serveert men bv de nectar Pedro ximenez temperatuur koelkast of kamer?
PX serveer je op 14 – 18 °C. Dus een klein uurtje in de koelkast als de fles op kamertemperatuur heeft gestaan.
Erg leuk geschreven! Lijkt mij ook een prima combinatie, binnenkort maar eens gaan proberen :)
helaas heeft sherry die slechte naam dank die sherry die in de supermarkt staat die vaak net goed genoeg is om mee te koken…… Terwijl er inderdaad zoveel echt lekkere sherry te vinden is… Dat is natuurlijk moeilijk te corrigeren maar eenmaal een echt goede sherry geproefd wil je niets meer anders drinken en koop je voortaan met de supermarkt sherry ;-)